Gripande utstilling, artig forteljarframsyning

Med ein gong ein sette foten innanfor døra til utstillinga vart ein møtt av ein dragning mot det inste rommet. Her hang eit bilete av ein gut som hadde noko i blikket ein berre måtte undersøkja nærare. Noko kjent men lengselsfullt, noko sårt men innbydande, noko kaldt men gjenkjenneleg.

Når ein var kome inn i rommet fekk ein sjå at han hadde ei dame i augene. Som reaksjon var det som om kroppen snudde av seg sjølve. Medan ein halvt forventa å sjå dama som vart reflektert i auga hans, fekk ein heller auge på det kunstnaren sjølv skildra som sitt favorittverk i samlinga; eit portrett av kona hans, Rita.

Medan rommet vart fylt kunne ein høyre kunstnaren sin son Erling Cunningham improvisera vakre tonar om håp på piano frå ovan.

– «Spaces of hope» er ei utstilling med blanda teknikkar og blanda verk. Det er alltid veldig spennande å jobba ilag med John. Han produserer alltid sterke verk, fortalde avdelingsleiar for Halsnøy kloster Helén Petersen.

Poetisk og vakkert

«Kunstverka i utstillinga kryssar fleire tema som knyt seg til ei kjensle av tapet av nokon av edensk natur, men stoppar ikkje der. Verka tek sikte på å presentera publikum for idear som har må gjera med tersklar der grensa ikkje lenger tydeleggjer overgangen frå utsida til innsida», skriv kunstnaren sjølve om utstillinga.

– I starten hadde eg meir ein vag aning om kor eg ville med bileta, det er ofte vanskeleg å veta kvifor ein gjer noko. Dei siste 9 månadane har eg kunna peila meg inn på ei retning. Det eldste verket er frå om lag to år sidan medan to andre verk framleis ikkje er tørre, fortalde Cunningham.

I dei tre romma utstillinga heng i, var det fleire forskjellige uttrykk som møtte ein. Ved eitt av verka hang det ei skissebok, eitt hadde blomen «Iris Sibirica» eller Sibiriris hengande, eitt nokre kvistar. Ved eitt verk hang det eit dikt skrive av kunstnaren si kone.

– Kunst kjem ganske naturlig for meg, dette er noko eg likar å gjere. På ein måte er dette berre del av kven eg er, og noko eg vil kunna gi vidare om eg kan. Det er andre ting i livet som kan vera overveldande, men ikkje kunsten, fortalde Cunningham, og la til;

– Eg vil at vi skal leva poetisk og vakkert ilag med kvarandre, og nå ein stad der vi kan leike. Det er noko så fantastisk med kor generøse vi er, og korleis vi møter einannan i leiken.

Landslova 750 år

Etter utstillingsopninga kunne ein tusla seg opp i etasjen over for gode kakar og ein drøs, før forteljarprogrammet «Mellom land og lov» vart framvist. Reidun Horvei og Inger-Kristine Riber hadde ei flott forteljarstund for dei minste med både kulokk og artige historier.

«Mellom land og lov» er ei kulturhistorisk høgtiding av Landslova sitt 750-årsjubileum i form av ei framsyning av historia til Magnus Lagabøte set saman av forteljing, musikk og visuell kunst.

Guttorm Rogdaberg skulle også medverka, men sat fast på andre sida av Folgefonntunnelen etter ei trafikkulukke i tunnelen. Han kom til andre førestilling.

Etterpå kunne ein inn til kolorist Anne Hesvik for ein workshop i ornamentikk. Her var det mange som ville prøva seg, og Hesvik fekk prøvd målarpenslane sine.