– Ein av Noregs største kunstnarar

– Det er farleg å seie at han er Noregs største kunstnar, men han er i alle fall i det øvste sjiktet, sa Gøril Guddal til dei frammøtte.

Utstillinga vart opna ved song og musikk frå Jeanne Marie LaFrance og Carl Bruno Bodin, som bur i Guddalstunet. Dei song og spelte tre songar ilag med talentfulle gjestar.

– Vi er så heldige å ha fått med oss mor mi, Ginny, som er på ferie frå USA, og dei to kjære borna mine Helena og Theodor på kornett og trombone, fortalde Jeanne Marie, som er utdanna operasongar og songlærar i USA. Til dagleg driv ho Prima Optikk i Rosendal.

Dei fem gjorde ein flott opptreden, og brakte heile rommet inn i ein anna verden med songar frå Simon and Garfunkel, operaen «Porgie and Bess» og Ola Bremnes.

– Eg er rett og slett heilt sett ut, det var nummeret før tårene kom. Og som ein kuriositet, og dette veit ikkje Jeanne og Carl, men Ola Bremnes budde i den same hytta som dei bur i no i ei heil veke for 30 år sidan, sa ein rørt gallerist etter songen var slutt.

Tilbake etter ni år

Hovudgrunnen til at det hadde samla seg eit par hundre stykke i Guddal denne ettermiddagen var sjølvsagt Håkon Gullvåg. Han var den fyrste som utstilte i det nye galleriet i Guddal, og er no tilbake ni år seinare.

– Håkon var den fyrste som fekk spikra hol i dei nye veggane mine, og etter den tid har det blitt tallause fleire hol. Det er fantastisk kjekt å ha deg tilbake, fortalde Gøril, og la til;

– Vi har hatt intense monteringsdagar denne veka, men det har vore veldig triveleg med lange måltid og samtalar innimellom.

Håkon Gullvåg starta med teikneundervisning då han var 10 år, og som sekstenåring gjekk han rett frå ungdomsskulen til høgare utdanning innan kunst. Han debuterte som malar i 1983 på Galleri Dobloug i Oslo.

– Han er stadig innom forskjellige kunstneriske teknikkar, då han er nyfiken på handverket. Likevel trur eg neppe vi får sjå noko digital kunst frå Håkon. Han berre jobbar, og er knapt innom E-posten sin, dette veit eg ganske mykje om, frustrasjonen er stor når ein skal ha tak i han, spøkte Gøril.

Kunstnaren sjølv var glad for å få vera tilbake i Guddal.

– Det er veldig fint her, og galleriet held ein standard som mange hovudstadsgalleri ikkje kan leva opp til, så det er veldig kjekt å få stilla ut her, sa han til Grenda, og la til;

– Baroniet i Rosendal gjer eit større inntrykk på ein enn slott og hagar i andre land, fordi ein får den sterke kontrasten mellom det menneskeskapte og den rå naturen. Det same gjeld for galleriet her i Guddal, ein har det strigla, flotte, profesjonelle galleriet midt i landskapet, det er veldig flott.

Handlar om effektivitet

Gullvåg har hatt 30 utstillingar i Kina over dei siste ti åra, han har tre atelier, to i Trondheim og eitt i Oslo, han har portrettert dei fleste med posisjonar i Noreg, som statsministrar, høgsterettsjustitiarius, biskopar og andre. Han har jobba mykje med kyrkjekunst og utsmykkingar både i Noreg og rundt omkring i verda.

– Korleis får du tid til alt?, spør Grenda.

– Eg jobbar mykje heile tida. Og når ein har jobba med det så lenge som eg har, kan ein halde litt tilbake og kanskje ikkje visa alt ein lagar på ein og same tid. Det er òg viktig med effektivitet, å alltid ha ferske fargar tilgjengeleg, alltid ha fleire prosjekt om gongen som ein kan jobba med, fortel Gullvåg, som mellom anna også har utstilling på Hadeland Glassverk for tida.

Tema for utstillinga i Guddal er eit tverrsnitt av det Gullvåg har jobba med dei siste par åra. Eigne barndomserfaringar, natur og dyr og litterære tema går igjen.