Kva skjer med gåva frå banken?

For eitt år sidan fekk kommunen ei flott gåve frå Kvinnherad Sparebank, nemleg kunstsamlinga verksemda hadde opparbeidd seg i løpet av 150 år. Dåverande ordførar lova at samlinga skulle fram i det offentlege, likevel står den enno innpakka i rådhuskjellaren.

Føremålet med overrekkinga var å sikra at samlinga vart verande i Kvinnherad. Banken håpa samstundes at kunsten skulle koma innbyggjarane i kommunen til gode.

Denne tanken vert delt av dei som er ansvarlege for samlinga i dag, ei gruppe som blant anna består av kulturkonsulent Anita Lykkja og arkivleiar Lars Næs. Lykkja samanfattar stoda på følgjande måte:

– Samlinga består av ganske mange bilete, plakatar, statuer og greier. Kunsten skal fordelast rundt til det offentlege, men fram til me har kome fram til eit system for korleis den skal fordelast, har me lagra det fint i rådhuskjellaren.

Ho utbroderer vidare kva ho meiner med at det er fint lagra.

– Alt står tørt og trygt, er godt sikra og pakka inn, og er godt ivareteke.

Ordninga kjem snart

Det er ei heil gruppe som har jobba med denne samlinga, og Lykkja peikar på at det er fleire ting som har ført til at det enno ikkje er på plass ein plan for korleis kunsten skal bli fordelt.

Ho lovar at ordninga snart vil vera på plass.

– Det er veldig mange som ønskjer seg kunst, så me må berre kome fram til ei ordning som gjer kunsten tilgjengeleg for så mange som mogleg.

Lykkja kunne vidare fortelje at dei har hatt fleire møter der kunstsamlinga har vore tema. Her har dei mellom anna diskutert om kunsten skal gå på omgang, eller ta form som ei vandreutstilling. På møta har dei også diskutert kva institusjonar og offentlege bygg som skal få stille ut verk frå kunstsamlinga. Her blir til dømes omsorgssentera, skulane og den nye brannstasjonen nemnd som aktuelle.

Framleis utilgjengeleg for ålmenta

Samlinga står altså no trygt lagra i arkivet i rådhuskjellaren, men korleis verksemder, institusjonar og publikum kan få eit innblikk i kva samlinga inneheld, og korleis dei kan gå fram for å ønskje seg kunstverk, er framleis ikkje klart.

– Har de eit register på alle kunstverka i denne samlinga?

– Ja, det finst eit register, men det er ikkje sikkert at lista er offentleg, det er eg usikker på. Samlinga er iallfall taksert, og den inngår på sett og vis i biletsamlinga til kommunen, svarar Lykkja, som ikkje er i Kvinnherad då ho får desse spørmåla frå Grenda.

– Store deler av biletsamlinga til kommunen er jo digitalisert og gjort tilgjengeleg for innbyggjarane på sidene til Kvinnherad bibliotek. Dermed kan ein få eit innblikk i samlinga der. Er dette også gjort med kunstsamlinga frå banken?

– Nei, den er ikkje digitalisert, men det vil jo vera noko me må vurdera. Det blir sikkert utpå nyåret før me får fordelt kunsten, seier ho, og held fram:

– Administrasjonen må først laga eit forslag til fordeling, så blir det opp til levekår å bestemme. Det skjer truleg på eit av dei første møta i levekår etter nyttår.

Symbol på vår identitet

Då gåva vart overrekt i fjor tala dåverande ordførar, Hans Inge Myrvold, i liknande ordlag som Lykkja om framtida til samlinga:

«Nett no er kunsten trygt bevart i kjellaren i rådhuset, men det skal fram i det offentlege, det er den fremste prioriteten. Me får vera med på å halda liv i den identiteten som Kvinnherad Sparebank gjennom generasjonar bygde opp. Kunsten vil vera eit symbol på det, og me skal syta for at det når ut til folket.»

Hammar og spiker er løysinga

Banksjefen som overrekte gåva, Ivar Gundersen, meinte at samlinga innehaldt så mykje som 110-120 kunstverk, som totalt hadde ein verdi på «ganske mange hundre tusen kroner.» Fleire av kunstverka i samlinga er dessutan laga av lokale kunstnarar.

Gundersen vil ikkje leggja seg bort i korleis Kvinnherad kommune forvaltar samlinga, men understrekar at dei tidlegare eigarane av samlinga framleis håpar at kunsten vil koma innbyggjarane her til gode.

Han difor utfordrar eigaren av kunstsamlinga til å få ut fingeren.

– Kor vanskeleg kan det vere? Ein spikar på veggen er alt som skal til for at bileta kan hengast opp, verre er det vel ikkje? seier han over telefon.