Familien Santiago-Saghaug isolert etter koronasmitte: – Eg er sjeleglad for at eg testa meg

Det seier Espen Tufta Saghaug ti dagar etter at han testa positivt for covid-19. Sidan då har han og familien vore isolert heime på Kaldestad.

Like før påske fekk Espen Saghaug påvist covid-19. Nokon dagar seinare hadde han smitta både sambuar Maria Santiago og sonen Mateo Ventura.

– Det vart ein pangstart på påsken, kan du seia, fortel Espen Tufta Saghaug.

Han er på sin tiande dag i isolasjon når Grenda snakkar med han. Ei tid som kunne ha tæra på humøret til dei aller fleste, men den smilande karen frå Sunde vel å fokusera på det positive.

– Vi har vore veldig heldige som har kome frå det med forholdsvis milde symptom. I tillegg så bur vi ikkje så tett på andre, så Mateo har kunna leika litt i hagen, seier han.

Gjekk kaldt nedover ryggen

Like positiv var han ikkje då det lyste eit tapt anrop på telefonen torsdag 1. april.

– Eg kjente ikkje nummeret, men søkte opp at det var kommuneoverlege Glenn André Opland som hadde ringt. Då gjekk det kaldt nedover ryggen på meg, seier han og legg til:

– Eg hadde aldri i livet noko fantasi om at eg faktisk var smitta.

På grunn av at Maria jobbar som lærar, Espen i helsevesenet og at Maria si bestemor bur i kjellaren, har småbarnsfamilien vore ekstra påpasselege på å følgja dei nasjonale retningslinjene.

– Vi har unngått å vera med mykje folk og har følgt retningslinjene frå dag éin. På grunn av at vi jobbar der vi jobbar og at besto er over 80 år, så har vi kanskje vore litt ekstra forsiktige. Men tydelegvis var det ikkje nok.

– Det viser kor tilfeldig alt er. Uansett kor flink du er og om du spritar deg aldri så mykje, så hjelper ikkje det om ikkje andre folk testar seg ved milde symptom og går rundt i samfunnet med smitte i kroppen, slår Espen fast.

Takkar seg sjølv

27-åringen frå Sunde var den første som vart smitta i det kommuneoverlege Glenn André Opland kalla «Kvinnherad-klynga» under pressekonferansen førre torsdag. Etter det fekk både Maria, Mateo og bestemora påvist smitte. Heldigvis alle med milde symptom, men smittevegen er framleis ukjend.

– Eg har min teori på korleis det har skjedd, men det blir berre spekulasjonar, seier Espen før han tek oss med på dagane i forkant av sjokkbeskjeden.

– Det heile byrja måndag 29. mars. Eg følte meg uvel, var litt småforkjøla og hadde vondt i ryggen, men hadde ikkje feber. Eigentleg skulle eg på jobb dagen etter, men eg fann ut at eg måtte testa meg for sikkerheitsskuld, og melde frå til arbeidsgjevar at eg ikkje kunna koma på jobb.

Ei avgjersle han har takka seg sjølv for i ettertid.

– Det viste seg å vera veldig lurt. Du føler deg jo eigentleg litt dum når du ringer deg sjuk for du skal testa deg. I alle fall gjorde eg det. For symptoma var ikkje verre enn at eg hadde gått på jobb om vi ikkje levde i ein pandemi. Men i dag er eg sjeleglad for at eg tok valet om å testa meg. Konsekvensane er langt mindre om arbeidsplassen treng ein vikar for meg ein mindre periode, enn om eg hadde gått på jobb og smitta alle, fortel Espen.

Etter det positive prøvesvaret hadde blitt overlevert får kommuneoverlegen, flytta Espen inn på eit eige rom og levde fråskilt frå resten av familien fram til måndagen.

– I det tidsrommet så hadde både Maria og Mateo fått negative prøvesvar. Så då prøvde vi å forhindra at dei skulle bli smitta ved at eg budde inne på gutarommet, men det viste seg eit par dagar seinare at dei allereie var smitta, seier Espen.

Vanskeleg for yngstemann

Sidan måndag 5. april har heile familien levd i si eiga boble innanfor husets fire veggar. Noko som kan virka utfordrande med ein livleg Mateo på 1 år og 8 månadar i hus.

– Det har gått fint for meg og Maria, sjølv om ho sikkert byrjar å bli lei meg. Men for Mateo har det vore veldig rart. Han ser folk koma med varer og slikt, utan at dei kjem inn på besøk. Han forstår ikkje heilt kvifor dei ikkje skal koma inn og helsa på. Så vi har gitt folk beskjed om å ikkje visa seg når dei kjem med varer, seier Espen.

– Sjølv om det har vore utfordringar, så har det eigentleg gått ganske bra. Det viktigaste er at vi har vore friske, men vi kjenner alle saman no at det skal bli godt å bli frie igjen, legg Maria til.

Når du får påvist korona tek det ikkje lang tid før du kan lesa om sjukdomen din i lokalavisa. Det tar heller ikkje lang tid før bygda snakkar om at nettopp du har fått det. Det merka også Espen.

– Fyrst så tenkte eg wow, dette er flaut på ein måte. Kva om nokon trur eg har vore på fest. Men eg tenkte ikkje lenge på det. Eg driter litt i det. For eg veit jo at eg ikkje har vore på fest og drege på meg smitten på den måten. Dette er noko som kan skje kven som helst. Du treng absolutt ikkje gå på fest, du kan få det i kassen på eit apotek, på butikken eller på jobb. Så den skamma har eg ikkje kjent noko særleg på, seier 27-åringen.

– Test deg!

Ein ting Espen har lært dei siste to vekene er viktigheita av å testa seg sjølv om symptoma er milde. Det er noko han håper folk tek på alvor.

– Test deg! Du må ikkje vegra deg for det. Om arbeidsplassen din må leiga inn ein ekstravikar for deg i nokre dagar, så er det langt betre enn at dei må inn med eit heilt vikarbyrå fordi du ikkje gjorde det. Eg trur nokon vegrar seg for å testa seg, eg gjorde det jo litt sjølv. For du veit ikkje kor terskelen ligg, kor store symptom du skal ha før du testar deg, seier Espen.

Sjølv var det verken i kroppen som gjorde at han vart uroa.

– Eg hadde tidlegare lest at du kunne få vondt i ryggen av korona. Og for meg var det den smerta som var verst. Eg hadde jo ikkje feber, så det er fullt mogleg å vera smitta sjølv om ein ikkje har det. Du kan gå rundt med smitte utan å vita det. Test deg heller ein gong for mykje enn ein gong for lite, og følg dei retningslinjene som er, oppmodar han.