Første skuledag utanbygds

Dei går allereie på fritidsaktivitetar i Odda, men dei tre neste åra skal det knytast endå tettare band til nabokommunen. I dag har Anna, Olav og Johannes sin første skuledag utanfor kommunegrensa.

I dag starta dei i 8. klasse på Odda ungdomsskole. Læraren heiter Lars, er visstnok ung og ganske grei. I alle fall verka han slik då dei møtte han før ferien. Dagen før dagen tok Grenda med seg Olav Bondhus og Johannes Solheim Øyre gjennom Folgefonntunnelen for å sjekka ut forholda på den andre sida. Skodda låg lågt over Kvinnherad, men rett over tunnelopninga var det eit ørlite glimt av blå himmel.

– Det er alltid finare vêr i Odda, vart det lova frå baksetet.

Og joda, på hi sida av tunnelen var det strålande sol og heilt skyfritt. Vi svinga opp i Apalgarden for å henta med oss Anna Gjerde. Det siste året har ho budd annakvar veke i Austrepollen og i Odda.

– Kvifor går de med jakke, kom det frå den kanten.

Jakkene vart kasta, og dei tre kjekke, skuleklare kvinnheringane vart med bort til ungdomsskulen for fotografering og ein god prat.

Vil halda saman

Anna og gutane har hengt saman sidan barnehagen. Dei har berre vore fem på same trinnet i Mauranger. No skal fire av dei til Odda.

– Alle skal gå i C-klassen. Vi hadde lyst til å gå saman. Læraren vår sa frå til rektoren i Odda, fortel Anna.

– Men kvifor vel de ikkje å gå på ungdomsskule i Kvinnherad?

– Det er både kortare, betre og tryggare veg hit, er det openlyse svaret.

– Er det foreldra dykkar som har avgjort at de skal gå her?

– Vi har ønskt det sjølve, seier Johannes.

– Og mamma ville det, legg Olav til.

Og så er dei jo her på fritida likevel. Anna går på turn, og der har ho fått to venninner som ho skal gå i klasse med. Olav og Johannes spelar fotball, og har funne tre nye klassekompisar der.

– Eg trur det hadde vore meir skummelt å byrja på skule her om vi ikkje gjekk på fotball, seier Olav.

Gutane kunne ikkje tenkt seg å spela fotball i Kvinnherad, og er ikkje i tvil om at Odda sitt fotballag er betre enn Rosendal sitt.

– Odda er berre betre, påstår Johannes.

– Pleier de å knusa Rosendal, altså?

– Ja, vi gjorde det ein gong. Men så har vi tapt ein gong, også, må dei vedgå.

Alle tre har handla seg nye skulekle og sekkar.

– Vi har vel kjøpt lik, nett som sist, seier Johannes til Olav.

Elevane er heilt klare for eit nytt skuleår, sjølv om det blir litt uvant å gå på ein så stor skule.

– Trur de at de som er frå Kvinnherad vil halda saman på ungdomsskulen?

– Ja, eg trur det. Eg håpar i alle fall det, seier Anna.

Gutane nikkar.

– Korleis blir det å ta buss til skulen?

– Eg har nesten aldri teke buss før, eg, ler Olav.

 

Klare for å jobba

Når elevane frå Kvinnherad skal heim, må dei venta ein time på rutebussen. Den skal nyttast til å gjera lekser eller gå på biblioteket. Det er tydelegvis tre ungdomar med god orden og åtferd vi har funne tak i. Dei synest heller ikkje det blir skummelt å få karakterar på ungdomsskulen.

– Men ein prøve betyr jo litt meir her enn på barneskulen, seier Anna.

Ho har tenkt å jobba godt med skulen, for ho vil bli sjukepleiar eller barnelege når ho blir stor. Johannes vil bli mekanikar, nett som far sin. Han køyrer gjerne traktoren heime på tunet, og veit korleis ein motor verkar, for å seia det slik. Olav er ikkje sikker på kva han vil.

– Men eg vil i alle fall røra meg litt. Eg vil ikkje berre sitja på ein data og skriva ting, seier han.

– Kjem foreldra dykkar til å masa om lekser og karakterar framover?

– Dei har i alle fall ikkje mast til no. Det pleier å gå bra. Dei seier eg må øva til eg synest eg kan det, seier Olav.

Det høyrest ut som eit godt råd for framtida.